Να κι ένα ποστ που δεν είναι για σένα... σχεδόν

Όταν ήμουν μικρή η μαμά μου μου διάβαζε παραμύθια. Σ'ενα απο αυτά υπήρχαν οι νεράϊδες. Ερχόντουσαν όταν ένα παιδί γεννιόταν και του έδιναν η κάθε μια απο μια καλή ευχή που το συντρόφευε σε όλη του τη ζωή.

Εγώ πιστεύω ακόμη στα παραμύθια και εύχομαι στο δικό σου παραμύθι οι τρεις νεράιδες του παραμυθιού να ρθουν και να ψιθυρίσουν στο αυτί της πριγκήπισσάς σου τα μυστικά που θα ομορφήνουν τη ζωή της.
Εύχομαι καθε πόρτα που θα ανοίγετε μαζι της να βλέπετε εναν παραδεισο, νά'ναι ο κόσμος της μια ζωγραφιά με χιλιάδες χρώματα και για κάθε πινελιά της οι Μοίρες να της χαρίζουν χίλια χαμόγελα....

Πάνω απο όλα να ειναι γερή, χαμογελαστή και αισιόδοξη, καλότυχη και τολμηρή, να έχει αγάπη στην καρδιά της και να βάλει το μικρό χεράκι της για έναν καλύτερο κόσμο..

Να σας ζήσει

Σε λατρεύω.

Σ'αγαπώ.. ήθελα απλά να σου το πω.
Και να βάλω κάτι όμορφο στη θέση του προηγούμενου ποστ..

Για σένα... Για να ξέρεις γιατί..

Το άρωμά της γυμνής σου επιδερμίδας θα το γνώριζα ανάμεσα σε εκατομμύρια.. Αυτη την δική σου μυρωδιά.. Την κατάδική σου..
Την αίσθηση του γυμνού σου σώματος πάνω στο δικό μου κανένα άλλο σώμα δεν μπορεί να μου την προσφέρει..
Μπορώ να σε νιώθω ακόμη κι όταν δεν εισαι εδω.
Και προχθές σε ένιωθα πάνω μου να με φιλάς στα μαλλιά..
Και αισθανόμουνα το γυμνό σου σώμα να μ΄αγκαλιάζει, την ανάσα σου στο λαιμό μου σαν κάτι απόλυτα γνώριμο. Το πετάρισμα των βλεφάρων σου όταν ανοιγόκλεινες τα μάτια.
Μου λές πως μ'αγαπάς.. Κάπως έτσι νιώθω εγω τη αγάπη.
Και την στιγμή που σε βλέπω απέναντί μου τρελλό απο πάθος να με κοιτάς.. Και τότε. Και είσαι συνέχεια του κορμιού μου..
Όταν ξαπλώνεις δίπλα μου και ανασαίνεις βαριά και με κοιτάς και τα μάτια σου γυαλίζουν. Απλώνεις το χέρι σου και μόνο μια φορά ήρθα και κούρνιασα μέσα στην αγκαλιά σου. Τις άλλες φορές απο φόβο δεν το έκανα.. Απο φόβο μη μου λείψει η αγκαλιά σου και τρελλαθώ.. Κι όταν ξαπλώνεις δίπλα μου μονο να σε κοιτάω μπορώ.. Να ακουμπάει η ματιά μου σαν χάδι πάνω σου και να ανατριχιάζεις.. όπως όταν σε φιλάω..

Δε μιλάω πολύ έτσι ?
Αλλα η ανάσα μου σου μιλάει..

Γι αυτό.. μη με ρωτήσεις ποτέ ξανά..
Κανείς δεν μπορεί..

Σκέψεις..

Έχω ανάγκη να μοιράζομαι πράγματα μαζί σου. Θέλω να νιώθω πως είσαι εδώ ακόμη κι όταν δεν είσαι. Είσαι κομμάτι της ζωής μου πια. Και σου είπα δεν μπορώ χωρίς εσένα. Γράφω χωρίς καμία διάθεση να κρύψω ο,τιδήποτε παρόλο που δεν μιλάω συχνά. Ακόμη και τότε που μιλάς εσύ εγώ σωπαίνω. Κακώς. Αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω και οι λέξεις μπερδεύονται όλες μαζί και γίνονται ένα κουβάρι. Θέλω τόπο και χρόνο εγώ. Είμαι περίεργη καμιά φορά ναι ? Θέλω χρόνο να μοιράζομαι χωρίς να τρέχω. Την ανάσα σου και την αγκαλιά σου. Και ναι το ξέρω πως μ’αγαπάς μα να, καμιά φορά, χωρίς να το θέλω, αισθάνομαι σαν να μην χωράω πουθενά στη ζωή σου. Νιώθω πως δεν χωράω ούτε σε ένα τόσο δα μικρό κομματάκι της.. Και ξέρω πως κάνεις ότι μπορείς και πως δεν φταις εντάξει ?

Θέλω να με σκέφτεσαι και να χαμογελάς με τη σκέψη μου. Όπως εγώ. Γλυκαίνομαι στη σκέψη σου και χαμογελάω. Κοιτάζω τις φωτογραφίες σου και είναι σχεδόν σαν να σε αγγίζω κάποιες φορές… Γι’αυτό έχω τόσες πολλές. Γι’αυτό θα βγάζω μια κάθε φορά..::))

Σ’αγαπώ πολύ. Και έχω μια τεράστια όρεξη να σου το δείξω όπως μπορώ....:::))))

Χθές βράδυ..

Χθές βράδυ..
Θα παραμείνει ασχολίαστη αυτή η συνάντηση. Αφ'ενός γιατί θα μου βγει κατεβατό και αφ'ετέρου γιατί... έτσι !

Καλή δουλεια.

Καλημέρα

Εχω την Καλημέρα σου και την μυρωδιά σου στα χέρια μου.. Μυρίζουν την κολώνια σου αμυδρά και δεν μπορώ να τα βγάλω απο το πρόσωπό μου.. Έχω την εικόνα σου να με κοιτάει.. Πρωί πρωί, άβαφη, αχτένιστη..Έχω και μια ελαφριά τρεμούλα απο το πάθος.
Το ανεκπλήρωτο.
Έχω την αγκαλιά σου. Ξέρεις αυτή τη σφιχτή που μ'αρέσει..
Έχω έχω και τι δεν έχω.. Και είναι όλα δικά σου.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ..

Είναι κάτι μέρες που μου λείπει τόσο πολύ μια αγκαλιά..