14 Ιουνίου 2007

Είναι κι αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας.. Εγω γράφω, εσυ διαβάζεις.
Βασικά πριν λίγο καιρό προτιμούσα να γράφω πράγματα γιατί δεν μπορούσα να σου τα πω και έτσι μου ήταν ευκολότερο, τώρα που μπορώ να σου τα πω δεν υπάρχει χρόνος οπότε.. γράφω ξανά.

Μου λείπεις πολύ. Και αυτό ήδη το ξέρεις. Και μη μου παραπονιέσαι πως δεν σου το δείχνω. Σου το δείχνω κάθε μέρα. Σε αντίθεση με σένα ::)) (παρόλα αυτά ξέρω πως σου λείπω..).

Είναι αλήθεια επίσης πως θα ήθελα να έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο και λίγο λιγότερο άγχος όταν είμαστε μαζί μα ξέρω πως δεν γίνεται οπότε και δεν παραπονιέμαι. Δεν θέλω να προσπαθείς να βρίσκεις χρόνο να με βλέπεις όταν δεν μπορείς (ακόμη κι αν παραπονιέμαι τελικά καμια φορά) γιατί αισθάνομαι το άγχος σου τουλάχιστον στην αρχή.
Θέλω όταν είμαστε μαζί να είμαστε ήρεμοι, όσο γίνεται τουλάχιστον.
Σου είπα πως η ζωή μου δεν είναι πολύ ευκολη. Έτσι είναι. Αλλά εσύ είσαι ένα χαμόγελο μέσα μου.. Ενα κόκκινο κομμάτι μεσα στα γκρί..
Να το θυμάσαι αυτό. Εντάξει ?

Και επειδή έχω κι εγω ανασφάλειες (και μάλιστα πολλές) όταν, (λέμε όταν) μπορείς θα το εκτιμούσα να άκουγα και εγώ πράγματα που ίσως θα ήθελες να μου πεις..

Φιλάκι..